Beter dan dit kan ik niet verwoorden, hoe ik in het leven sta, sinds Mirthe haar vleugels uit sloeg. Volop leven, is wat mij betreft de mooiste manier om haar leven te eren, wat maar zo kort was.
Dat dit een nieuwe manier van leven voor mij inhoud mag duidelijk zijn. Dat dit ook een manier is, die keuzes met zich mee brengt, mag evengoed duidelijk zijn. En keuzes maken kan ik, al vind ik dat echt niet makkelijk. Maar het is de enige manier om de belofte aan Mirthe en vooral ook de belofte aan mezelf na te komen. Het betekent dat ik vaker zal springen op de trampoline, het betekent dat ik vaker zal stralen en het betekent dat ik mezelf trouw ben in de keuzes die ik maak. Ze zeggen dat het went, dat het makkelijker wordt, het zal zich uit betalen in een goed en voldaan gevoel. Ik merk het al wel, dat het anders voelt, maar makkelijk is het (nog) niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten