Moederstrots

Moeder worden is geen diploma gerichte bezigheid. Je krijgt geen voldoende als je baby zoveel groeit in zoveel tijd. Je krijgt geen beoordeling als je kind mee gaat in het gemiddelde. Je krijgt geen referentie als je laat zien dat je een prima woordvoerder bent voor je kind, in welke situatie dan ook. Het is geen vermelding waard op je CV, nee, het wordt zelfs afgeraden.
Een foto kan laten zien wat je op een bepaald moment met je kind deed, waar je bent geweest of wat je kind heeft gepresteerd. Het zegt niets over de moeder die je bent, hooguit dat je trots bent op je kind en dat je graag wilt dat de wereld dat weet. Facebook is een uitstekend medium om je moedertrotse ego te strelen. De likes vliegen omhoog, wanneer je kind een succes heeft behaald.
Anders is het voor moeders die de aandacht vestigen op de eindeloze strijd van zorg en indicaties. Dat is minder herkenbaar en dus wordt het minder geliked.
Zelf was ik nooit zo actief in elke lach, elke stap, elke vakantie of wat dan ook te delen met de wereld. Wat was daar nou interessant aan? Elk kind leert lopen, praten en elk kind is super schattig. Maar mijn kinderen hoefden niet op het podium van facebook te verschijnen, ze zouden in stilte ook wel stralen en ontwikkelen en groter worden. Net als de trots van hun moeder, want dat ben ik zeer zeker wel!
Er veranderde iets toen ik wel een heel bijzonder kind bleek te hebben. Mijn mooie dochter was de gelukkige om aanspraak te mogen maken op een speciale behandeling. Speciaal, de full-treatment, all-inclusive, kosteloos met een specialistisch team binnen handbereik. Daar heb je als doorsnee burger geen weet van. Alleen de bijzonderen mogen aanspraak maken op de onverdeelde aandacht van deze knappe koppen. En Mirthe was Uitverkoren bij uitstek.
Zo bijzonder als zij hiermee om ging, dat moest ik delen met de wereld! Zo bijzonder veel kracht, levensenergie, sprankeling en inspiratie als zij mij gaf, dat moest gedeeld worden, doet moest gezien worden. Want trots is deze moeder op haar dochter. Trots is deze moeder op haar zoon, die leeft met de gevolgen die zijn Vlinderzusje heeft ondergaan.
Ik heb geen foto's nodig om te laten zien hoe trots ik op ze ben. Of om de wereld te laten weten dat ik prachtige kinderen heb. Wel heb ik het nodig om over ze allebei te mogen verhalen. Over de prestaties die ze allebei hebben geleverd in hun leven. Al zijn de prestaties van de 1 voortdurend nieuw en in ontwikkeling en van de ander... nog steeds actueel.