Duurzaam

Een maatschappij waar alles vervangbaar lijkt te zijn. Een nieuwe inrichting, voor elk seizoen iets anders. Kleding gaat een seizoen mee, maar dat kan het jaar erop echt niet mee. Nauwelijks versleten of af gedragen, wordt het weg gedaan. De relatie is amper uit of de volgende krijgt een aanzoek. Het is dat facebook ons op de hoogte houdt van de laatste stand van zaken, anders zouden we niet meer weten wie bij wie hoort. Nou is dat wel wat overdreven, maar de verangbaarheid van alles in het leven lijkt groot te zijn. Er is werkelijk weinig dat duurzaam is. Hoewel ons een heel ander beeld wordt geschetst. Want energie is duurzaam, zeggen ze. hoezo? we gebruiken het en het is weg. OK de opwekking ervan is misschien duurzamer dan de oude methodes. De in kassen gekweekte tomaten kunnen best in de winkel liggen onder dat zelfde motto, want ze worden niet helemaal uit spanje of italie geimporteerd (of waar ze ook maar weg komen). Hetzelfde kan gelden voor de streekproducten bij de boeren winkels: duurzaam, want die hebben niet al de halve wereld over gereisd om hier als prijsvechter in de winkel te liggen. Maar dat er nog steeds veel slachtafval van over blijft, omdat we niet net als de Fransen álles eten wat eetbaar is, daar hebben we het niet over. Het zal wel op een andere manier verwerkt worden, daar wordt wel duurzaam over nagedacht. Om dan vervolgens toch voor een hoge prijs in de winkel te liggen, wat weer duurzaam is voor de ondernemer. Duurzaamheid is een leeggetrokken jasje, dat bijna niet meer past waar het eigenlijk voor bedoeld is.
Want duurzaam is toch iets dat van lange duur is? Iets dat een goede kwaliteit waarborgd en voor langere tijd bedoelt is om gebruik van te maken. Of in elk geval van te kunnen genieten?
Van de kaarsen die ik maak, kan ik zeggen dat ze duurzaam zijn. In de breedste zin van het woord. Ze branden lang én ze worden gemaakt van restafval, of volwaardige producten die in de beleving van de eigenaar tot afval kan worden gereduceerd. Met dat afval, of het nog bruikbaar is of niet, ben ik blij. Zoals Leger des Heils blij is met de afgedankte kleren die ze krijgen, maar nog prima een ronde of 2 mee kunnen.
Maar het meeste allemeesten duurzame dat er bestaat is de liefde en de herinneringen die we maakten. Ze zijn niet te pakken, hooguit vast te leggen op foto's of in een gebaar als een bloemetje of persoonlijk cadeau. Maar wat je zou willen vasthouden, het moment, het samen zijn, dat is niet te pakken, niet te grijpen, alleen in de herinnering is het herbeleven de enige mogelijkheid. Want zelfs op foto, staat het beeld stil of op camera is het niet vastgelegd vanuit het perspectief dat jij herinnert. Dus wat is duurzaam? De herinnering die in je hart staat gegraveerd.

De tijd staat stil
Jouw tijd staat stil
Mijn tijd verlangt
Naar de tijd met jou
De tijd tikt op mijn hart
Om op te staan 
En verder te leven
Met jouw tijd in mijn hart
Sta ik toch weer op
Op mijn tijd
-Liedeke-