Nog 4 dagen en dan sluit dit eerste jaartal zich. roerig , grillig en onverwachte wendingen, is denk ik wel kenmerkend voor mijn 2015. Stond ik in januari met mijn knieën in het drijfzand verzonken dat Verdriet en Wanhoop heet, nu ben ik zelfstandige in de breedste zin van het woord. Voor altijd verbonden, maar zeer zelfstandig. Het is hard werken geweest om te komen waar ik nu sta. Zo hard heb ik nog niet eerder gewerkt en dan heb ik het nog niet eens over het bedrijf, maar vooral over het werken aan mezelf. Want dat is rouwen, dat is weer tot jezelf komen. Dat is verdraaid hardwerken, want er zijn richtingaanwijzers. Wat nog niet eens het ergste is. Het ergste van alles is, dat je jezelf niet meer herkent, wat het terug vinden wel extra lastig maakt. Bovendien is degene die ik heb terug gevonden ietwat veranderd ten opzichte van een paar ervaringen geleden. Toen ik mij dat realiseerde, moest ik een hernieuwde kennismaking met mijzelf ondergaan. Die is nog steeds bezig, want een hernieuwde kennismaking, betekend ook wat voor de omgeving. Die consequenties ebben door op veel fronten en is lang niet altijd vanzelfsprekend en soepel in het leven te verweven.
Anderzijds brengt een dergelijke ingrijpende verandering allerlei kansen met zich mee. Heroverwegen van oude patronen, denkbeelden en verwachtingen maakt dat er veel los gelaten kon worden en dat er veel nieuws dingen konden worden toegepast, die in het oude geheel, niet voor mogelijk waren gehouden. Hoe anders was het mogelijk dat ik mee deed aan een tv programma en dat ik deelnemer was aan een uitvaartbeurs. Had me dat in januari verteld, terwijl ik wegzakte in het drijfzand Verdriet en Wanhoop genaamd en ik was prompt nog verder weg gezakt.
Gelukkig is de tijd een gegeven die nuttig en effectief besteed kan worden om de zoektocht naar zichzelf te volbrengen. De richtingaanwijzers zijn zelden helder en eenduidig, maar met een zuiver kompas is de weg zeker af te leggen. Niet dat ik in de illusie verkeer de weg volbracht te hebben, ik ben nog maar net onderweg en misschien ben ik er al wel bijna, wie zal het zeggen? De aankomst mag nog even op zich laten wachten, het reizen bevalt me prima. Het uitzicht is zelden hetzelfde en de landschappen kent vele variaties.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten