Nu een andere locatie, binnen en met de mooie Lichtpuntjes erbij. Heel bijzonder, met muziek, gedichten en een warme sfeer, met heerlijke soep, broodjes dus alles voor troost en verbondenheid in dit peilloze verdriet.
Lars vond het ook mooi om erbij te zijn. Hij had zijn eigen lichtje mogen beschilderen, waarbij hij ook zichzelf erbij beschilderde. Hij was er apetrots op, bedacht ter plekke dat de juf ook had gevraagd of hij een potje mee wilde nemen... heel handig, want dat onthoud mama vast en zeker tot de volgende ochtend... Het idee om dit potje mee naar school te nemen, vond hij een top idee, dan kan hij die aan doen bij het kerstdiner. De juf vond het gelukkig ook een goed idee, dus daar staat zijn lichtje nu te wachten.
En dan, die kerst die nu echt met rasse schreden dichterbij komt. Ik kijk er wederom niet naar uit, die tweede kerst zonder mijn meisje naast mij, bij mij, op schoot om te knuffelen, om samen de boom op te tuigen. Ze vond het zo mooi om te doen. Al sneuvelde er altijd wel een bal of meerdere. Al de hele week staat de kerstboom in de curverbox te wachten tot die in elkaar gezet wordt. Vandaag probeer ik het dan toch, maar nog voor ik de 4de tak in de stam zet, beland die in zijn geheel in de zak, naar de kringloop. Dit jaar een echte boom, die niet in elkaar gezet hoeft te worden om vervolgens weer uit elkaar te halen en naar de kelder te verhuizen. Lars helpt mee met optuigen en heeft er groot plezier in. Gelukkig maar, daar doe ik het dan toch voor :)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten