oma en oma

Op een goede dag, ergens een jaar of 20 geleden, kreeg ik een stapeltje blaadjes van mijn oma. Ze vond het heel belangrijk dat ik het kreeg en zei er nadrukkelijk bij dat ik ze zorgvuldig moest door lezen. Altijd als mij, toen (en ook nu nog) werd benadrukt dat ik iets moest doen, dan was de kans groot dat ik het niet deed. Ik beloofde haar van wel, dat wel, maar heb me er niet toe kunnen zetten het te doen. Toen niet en jaren lang wist ik niet meer dat ik het nog steeds had bewaard. Tot ik de schuur opruimde en dit stapeltje elke keer door mijn handen ging. Ik hield het al boven de papiercontainer, maar kon het niet. Want zeg nou zelf, de titel is toch te passend om weg te doen? 'De kaarsvlam', hoe verzin je het, dat mijn oma mij dit jaren geleden gaf en dat ik nu een kaarsenatelier ben begonnen...
Op de foto staan daarnaast nog 2 erfstukken. Een heel oude kaars, met een heel oude kaarsenstandaard en een ouderwets kaarsenlicht (geen idee wat de juiste benaming is, want die is er vast). Deze beide kaarsen houders en de oude kaars, kwamen voort uit de nalatenschap van mijn andere oma.
Jarenlang staan beiden al stof te vangen op de plank en toch kan ik ze niet weg doen. Nu zeker niet meer. Het is toch wel bijzonder dat beide oma's mij iets nalieten dat met dat 'stralende middelpunt' te maken heeft. En bijzonder dat ik de namen draag van beide oma's. In hoeverre is dat dan toeval, vraag ik mij af?
Ik pak een kopje thee, met verse kruiden, zoals mijn oma graag deed. Ik pak de blaadjes erbij en zeg: gefeliciteerd oma, het zou de 99ste verjaardag zijn geweest. Ik heb de bloemetjes buiten gezet, op het mooie stukje landgoed waar zij sinds een aantal jaar verblijft.