Wanneer je iemand verliest die je zo na staat, iemand die je niet voor mogelijk had gehouden, te moeten gaan missen. Of dat je partner, vader, moeder er of je kind is, het missen is een intense ervaring. Die ervaring is niet eenmalig. Hetzelfde gemis kan elke keer opnieuw een andere intensiteit aan nemen. Onverwachts vaak, maar soms ook verwacht. We weten dat het gemis een gast is op elke viering, elke mijlpaal, elke verjaardag, elke sterfdag, elke geboorte, elke speciale gebeurtenis die er in je leven voorbij trekt. Het is goed daar bij stil te staan, om het gemis ook een gepast jasje te geven. Dat kan zijn door een foto mee te nemen, of een bepaalde kleur in je kleding. Zo draag ik graag roze, op dagen dat ik Mirthe extra graag dichtbij wil voelen. Ik ga geen viering uit de weg, maar laat op die manier wel zien dat ik haar mee neem.
En hoe doe je dat als je het niet met een foto of een kleur kan doen? Of als je nog meer wil delen in de symboliek? Hoe rouw je, zonder dat het de sfeer bederft? Hoe laat je zien dat je leeft en dat je verder leeft met dat gemis? Hoe past je gemis in je leven, terwijl je nieuwe mijlpalen mee maakt?
Ik zeg nu dat er voor elke gelegenheid een mooi Lichtpuntje is. Vorig jaar waren de eerste Lichtpuntjes die ik officieel verkocht, voor een huwelijk waarbij meerdere kinderen werden gemist, voor elk kind werd er een Lichtpuntje aangestoken. Binnenkort zal ik Lichtpuntjes gaan maken met een bruid die een kind mist. Ik vind dat bijzonder om te mogen doen, de gemiste kinderen krijgen een vlam, veel malen kleiner dan de vlam die ze in ons deden ontsteken, maar stralend tot in de verre om trek. Voor altijd ons stralend middelpunt. Altijd zullen we mee nemen wat we missen, vooral wie we missen. Het missen is onzichtbaar, het mee nemen is dat niet, wanneer we het op deze manier kunnen doen. De dynamiek van het missen, op vele momenten komt het aan bod. En elke keer de vraag wat de beste tafelschikking is met een gast als het Gemis in het gezelschap.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten