Kindersporen

In het vacuüm waarin ik vorige week verkeerde,is het lastig te bewegen. Het lijkt alsof alles kleeft en de mogelijkheid tot bewegen bemoeilijkt. In slow motion is het te doen, maar vooral even niet bewegen op stop snelheid, dat vraagt veel te veel energie.
De enige bewegingen die mogelijk zijn, zijn de bekende vertrouwde bewegingen. Die waar je niet bij hoeft na te denken. Die waar je vaste patronen voor hebt ontwikkeld. Je zou ze op gevoel of zelfs blond vlekkeloos kunnen uitvoeren. Zoals dat met lopen gaat, of fietsen, of typen met 10 vingers. Het is maar net welke beweging je het meest vertrouwd is. Wat je als kind erin hebt gesleten. Het gaat niet alleen om de lichamelijke bewegingen, maar net zo goed om de emotionele, die niet zo makkelijk waarneembaar zijn.
Als kind maakte ik mijn wereld klein en overzichtelijk wanneer ik te veel van de wereld niet begreep of te hard voelde binnen komen. Af en toe heb ik dat nog nodig, een kleine wereld waarin ik even niks hoef, behalve goed naar mijzelf  luisteren. Met het verschil dat ik nu weet dat ik dat nodig heb, als kind was het intuïtief. Een soort overlevingsmechanisme om op mijn eigen tempo vertrouwd te raken met de wereld die zo groot en veeleisend is.
Ik heb me vaak afgevraagd hoe ik mijn kinderen een goede basis kon geven om zich staande te houden in de wereld die ik als kind te overweldigend vond. Want ook ik stel eisen aan mijn kinderen, wat is daar in reëel? Ook het zieke kind had te maken met bepaalde verwachtingen die ik haar oplegde. Dat moet wel, dat hoort bij het opvoeden. Lars heeft nog steeds te doen met mijn verwachtingen. Andersom net zo. Wanneer ik hem zeg dat ik altijd voor hem zal klaar staan, heeft hij daar een ander beeld bij. Hij wil elke 2 tellen laten zien wat hij kan op de WII. Terwijl ik toch meer bedoel op het vlak van steun geven, hem begeleiden en opvoeden, zodat hij een stevige, zelfverzekerde jonge man zal zijn. Ik weet nog niet hoe ik dat moet doen. En misschien is dat alleen maar gaandeweg duidelijk te krijgen. Geen voorop gezet plan. We weten toch niet wat er voor ons ligt. Of hoe hij zijn Kindersporen ervaren zal.