dinsdag 5 januari 2016

ijsvrij en spelen met herinneringen

Schreef ik gister niet dat de school weer begonnen is? Dat was dus 1 dag, vanochtend kon je op straat schaatsen, dus school dicht. Dat vindt Lars dan helemaal niet erg. Ik ook niet, ik wou alleen dat ik het geweten had, dan had de wekker niet eerst drie keer gejengeld voor ik uit bed stapte. Op staan is niet mijn favoriete bezigheid van de dag op het moment, maar wel een essentieel onderdeel wil je de dag überhaupt beginnen. Dus maar even niet nadenken en op staan. Tot nu toe is me dat altijd wel gelukt, dus waarom niet nu nog steeds?
Vervolgens had ik net tegen Lars gezegd op tijd weg te willen, omdat het wel glad zou zijn... Zijn tassen klaar en toen de mail gelezen dat de school in elke geval later zou beginnen, om later te lezen het voor vandaag maar helemaal voor gezien te houden.
Lars vermaakt zich ineens weer prima met Mirthe's speelgoed. In elk geval het deel dat zij voor zichzelf heeft opgeëist en Lars bij haar naderende dood al had verzekerd te mogen hebben. Toch heeft het al die tijd in de kast gelegen. Hooguit een enkele keer in handen gehad om uit te zoeken, of alleen eennpoging daartoe. Want het valt niet mee, om alles uit te zoeken en opnieuw een plekje te geven, hier of bij een nieuwe eigenaar/ eigenaresse. Het resultaat van de laatste opruim poging is dat Mirthe's kamer vol staat met speelgoed. Poppen die opnieuw worden aangekleed, want Mirthe kleedde ze allemaal uit. Beneden staat speelgoed in bakken klaar om naar haar kamer gebracht te worden en uit te zoeken. Lars ziet weer vertrouwd speelgoed en trekt er wat tussen uit. Vervolgens stalt hij de hele tafel uit: de winkel is open mama. Ik krijg van alles geserveerd, blijkbaar is het geen standaard winkel, eerder een proeverij. Cakejes, ijsjes, sla, bonen, ketchup, noem maar op, het passeert de revue.
Het doet me goed dat hij zo gemakkelijk dat speelgoed weer beet pakt en er nieuwe herinneringen aan laat kleven. En tegelijk mis ik haar dan nog meer, haar gekwebbel en haar doortastende manier van spelen, ze wist altijd precies hoe ze het hebben wou. Natuurlijk moest het cakeje in de thee pot of in het theekopje. En de chocola kon best gebakken worden met de pizza. Daar kon ik mij nog wel eens in vergissen, tot haar ergernis.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten