Met het Sint Maarten gebeuren eerder deze week, maar ook zeker met de intocht van de Sint is het 'gezellige' seizoen echt aangebroken. De tijd van samen delen, cadeautjes geven, lekker eten en natuurlijk kaarsjes aan. Het hoort er allemaal bij, deze donkere, korte dagen.
Natuurlijk sta ik ook nu weer stil bij het gemis van vrolijke kwebbels, dat hoge stemmetje dat tussen het zingen door roept: weeeeeeheeeeel, zijn wel stoute kinderen bij! ....? Nee toch Mirthe, alleen lieve kinderen.... Wel, Mirthe stout. We lachen om haar grapje. Tenminste ik hoop dat ze dat als grapje zei, ze lacht er zelf ook om.
De schoenen bij de kachel, ze worden elk jaar minder... Waar er eens 4 stonden staan er nu 2. Ook al is Lars al 9, hij gelooft nog. Ondanks wat andere kinderen zeggen, want dat zal hem vast niet ontgaan. Het lootje trekken in de klas is hulp voor de Sint, zoals hij thuis ook helpt met klusjes, dat hoort bij de leeftijd. Niks geks aan.
Hij heeft er best buikpijn van, vanochtend. Sint was vast even van zijn route gewaaid, want de schoenen waren nog leeg toen hij naar beneden kwam. En zijn lijstje pronkte ook nog in zijn schoen, oei. Dan opeens komt hij van de gang terug, toen hij naar de wc onderweg was, mama! Kom eens kijken, Sinterklaas is hier geweest. Nou dat is gek, we zijn allebei al eerder op de gang geweest en toen lag er niks... Lars is helemaal blij. Hoe kan dat toch, vraagt hij zich de hele dag nog af. En 5 december vindt hij de spannendste dag. Zou hij dit jaar dan misschien toch....? Hmm, ik betwijfel het, maar goed. Hij hoopt op een wonder. Ik ook, haha.
Ik ben duidelijk met heel andere dingen bezig dan dat Sint feest. Voor Lars, natuurlijk, wordt het een feest, dat staat voorop. Maar ik hadtoch vergeten om schoencadeatjes op mijn 'te doen lijst' te zetten. En k heb het druk zat, dus dat moeten ik gewoon ergens tussen proppen. Dat ik het druk heb is een goed teken, echt. Dat ik ook de mogelijkheid heb om druk te blijven, ook. Praktisch gezien betekent dat er enerzijds volop aanlevering is van kaarsresten en anderzijds genoeg als Lichtpuntjes de deur uit gaat. Mooi, mooi. De feestdagen is nu de tijd waar ik het van moet hebben, waar kansen liggen om meer en meer bekendheid te krijgen en meer en meer Lichtpuntjes te verspreiden. Daar heb ik rekening mee gehouden, daar ligt mijn focus op. Een heel ander gevoel dan vorig jaar, een heel andere focus dan vorig jaar. Een goede afleiding voor een soort van 'gezelligheid' waar ik anders te hard voor moet werken en nu een excuus voor heb om aan mij voorbij te laten gaan.
De feestdagen zullen nooit meer hetzelfde zijn. Iedereen die iemand moet missen zal dat herkennen. Vandaag las ik een vergelijking die Hans Stolp maakt in 'relaties, een vloek of een zegen', dat onze geliefden een soort van geëmigreerd zijn. Ze zijn niet dood, maar leven verder in een land wat we op aarde niet kunnen zien. Maar zoals liefde over de grenzen van een land voelbaar is, wanneer er door elke vorm van emigratie een afstand is gecreëerd. Zo is die liefde ook voelbaar over de grenzen van leven en dood. En stuur je e-mails, voor je gesprekken via whatsapp of Skype, om het gemis iets minder te maken. Bij de dood, zend je liefdevolle gedachten en woorden, hardop of in jezelf uitgesproken.
Alleen is er bij dit soort gemis geen Robert ten Brink die een hereniging mogelijk maakt, geen boodschap overbrengt en geen omhelzing mogelijk maakt. Is de stoel blijvend leeg, het bedje blijvend onbeslapen en de enige troost dat de liefde blijvend, dieper en groter groeit met de tijd.
Blijvende Liefde
Onze gestorven geliefden
Ze willen er zo graag voor ons zijn
Ook nu ze die andere wereld zijn binnen gegaan.
Ze hopen dat wij ons hart
Wijd openzetten voor hen,
Dat wij ons innerlijk openstellen
Voor de inspiraties, hulp en liefde
Die zij, onze gestorvenen
In ons hart willen neer leggen.
Ze hopen ook op liefdesberichten
Van onze kant: dat wij hun ook nu onze liefde sturen
Zodat ze verwarmd en bemoedigd
Verder kunnen gaan
Op hun weg in dat nieuwe leven
Onze gestorven geliefden:
Wij hebben nog steeds een relatie met hen
Want liefde sterft nooit
Zij kan niet sterven en overleeft de dood
Geef daarom je geliefden
Aan de overkant
Het geschenk van je dankbaarheid,
Je vertrouwen en je blijvende liefde.
Het is de liefde die zij nodig hebben
Om in vrede voort te kunnen gaan
Hans Stolp - Relaties, een vloek of een zegen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten