Opruimen... schoon maken... uitmesten is misschien wel het meest toepasselijke woord. Een laatje hier, een plankje daar, een kastje zus en een berg zooi daar. Het levert vervolgens alleen maar meer rotzooi op, dan dat het opgeruimd lijkt te raken. Niet doen is geen optie, dus door werken maar. Weg gooien wat niet meer nodig is... dat ene spuitje... ik dacht dat ik die toch hermetisch verwijderd had uit het huis, maar nee, op de meest verrassende plek (boekenkast) vind ik dat ding. Heel mooi ziet die er niet uit, waarschijnlijk gebruikt en tussen wat papieren verdwenen, terwijl de papieren in de boekenkast werden gelegd.
Iets verder in de opruimmodus en ja dan vind ik ook de patientenkaart van Mirthe. Emailadressen van betrokkenen uit die periode. Nog een gebruiksaanwijzing voor de mooie PAC/ vap. En een notitie met het advies om deze keer geen chemo te geven om de netrolieten te laag zijn... Ineens lijkt dat heel lang geleden, heel erg lang geleden. Alsof er de afgelopen weken een eeuwigheid voorbij is gegaan, die een immens gat in de tijd heeft geslagen naar een ander leven, een nieuw leven, een ongebaand pad. Het is wederom bruggen-bouw-tijd. Eerst maar wat ruimte creeren om de brug te kunnen plaatsen: opruimen dus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten