Er wordt echt gewerkt aan een difinitief verleden tijd. Afsluiten van een tijdperk, een nieuw begin. Alweer. Een andere manier, maar wel alweer. En ook nu zijn er anderen voor nodig. Zijn er professionals nodig om dit in de juiste banen te leiden. Zijn er gegadigden nodig om te kunnen zien wat wij destijds zagen, 12 jaar geleden. Toen we dit plekje vonden, om te maken wat een thuis zou moeten zijn. Er is veel aan gedaan met hulp van velen om het oude, gedateerde huisje een nieuwe look te geven. Die transformatie is ver gevorderd, al is het duidelijk dat de volgende die verliefd wordt op dit plekje, nog genoeg ruimte heeft om een eigen twist te geven aan dit huisje.
Het bord in de tuin zegt dat het tijd is voor die nieuwe mensen om met frisse zin, te maken wat ik hier had willen krijgen. Het leven kwam er tussen door, met wendingen, onvoorzien in de hypothecaire verbinding die hier ligt.
Tijd om los te laten van dromen die voorbij zijn gegaan, als een glimp vervagen in een schemering die te donker is om met het blote oog de details te kunnen zien. Hier werden dromen geboren, werkelijkheid. En hier stierven ook de dromen die als een belofte zijn gebleven, letterlijk gestorven aan de voet van het leven. Onomkeerbaar, als een difinitief verleden tijd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten