Het is prachtig weer. Heerlijk om dan op pad te gaan. Dat is de planning ook, dus komt dat even goed uit. Tenminste, zo denk ik erover. Lars is er nog niet zeker van, maar het is zo goed om er even uit te zijn. Ik leg uit waarom en hij stemt toe. De buikpijn zakt en de rit wordt vervolgd.
Op plek van bestemming is Lars op zijn zachtst gezegd behoorlijk tevreden met de accomodatie. Het is een huisoppas adres in het midden van het land. Grappig genoeg siert het dorp roze. Enerzijds door alle Prunus bomen die hier bijna uitgebloeid zijn en zodoende de straten bedekken met de roze sneeuw. Maar ook door de unieke gebeurtenis van de wielerronde die roze als kenmerkende kleur heeft. Ik had er geen idee van, toen mij werd gevraagd op het huis te passen. Maar nu, blijkt het hele dorp roze te zijn. Een kleur waar ik meer dan ooit van ben gaan houden. En laat het ook nog moederdag zijn morgen. Geen ontkomen aan, met alle reclames en aanbiedingen. Lars is goed voorbereid, hij heeft zijn cadeautje klaar liggen. En ik? Gemengde gevoelens natuurlijk. Ik ben elke dag moeder. Ik ben er ng niet over uit of ik blij ben met deze dag. Al ben ik de liefste moeder volgens degene die daar over kan oordelen :)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten