Weer een jaartje ouder... maar door alles dat er is gebeurt lijkt het wel meer dan een jaartje. De stroomversnelling in alle ontwikkelingen lijkt niet bij te houden. Misschien moet ik maar weer een blog beginnen om iedereen op de hoogte te houden...
Het was in elk geval mijn laatste verjaardag in dit huis. Er komen nieuwe fantastisch lieve mensen in dit huis. En ik weet inmiddels waar Lars en ik gaan wonen. Dat is een goed gevoel. Precies het plekje dat aan al onze wensen voldoet, inclusief de kleinere tuin (ja heel fijn!, een klein tuintje) en dit keer een zolder, die hopelijk leeg blijft op de kerst en kampeerspullen na.
Lars ziet het ook zitten, wat natuurlijk een groot pluspunt is! De eerste dozen staan al ingepakt, klaar voor vertrek.
Een nieuw begin, voor het nieuwe leven dat voor ons ligt. Het is gek, zoveel dat verandert is in maar een paar jaartjes tijd. Het is niet allemaal mooi of makkelijk. Het gaat gepaard met veel verdriet, pijn en opkrabbelen, maar ik blijf lichtpuntjes zien en ik blijf gericht op het vormgeven van een toekomst met veel lieve mensen om me heen. Dat heb ik gister mogen ervaren, hoeveel mooie en lieve mensen er om me heen zijn. Daar voel ik me zeer dankbaar voor. Dat geeft moed om de draad op te pakken en te investeren in de toekomst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten