precies zoals het hoort te zijn

'Weet jij hoe ik heet?'
'Nee, dat weet ik niet,' antwoord ik.
'Ik heet Misha.'
'Wat een mooie naam.'
'Hoe heet jij?'
'Ik heet Liedeke.'
'Dat is een mooie naam. We hebben allebei een mooie naam.' Ze kijkt me aan met haar blauwe ogen. Ik kijk haar aan, van links naar rechts, van links naar rechts.
Ze veegt haar blonde haren uit haar gezicht.
'Kom je je broertje of zusje halen?'
'Jamie,' zegt ze, alsof daar alles mee is gezegd.
'Je wordt binnenkort zeker 4?'
'Ja'
'Ga je dan ook hierheen?'
'Ja!'
'Wat leuk, heb je daar zin in?'
'Ja. Kijk eens wat ik kan,' met haar voet zet ze zich af op de grond om de vaart erin te houden.
'Dat is knap van je, dan kan je helemaal zelf schommelen.'
'Ik hoef niet geduwd te worden, ik kan het zelf.'
Ik krijg gezelschap. Het meisje gaat weer op in haar geschommel. Zij krijgt ook gezelschap.
Nog geen 4, zelf kunnen schommelen en zin hebben om zelf naar school te mogen gaan, net als grote zus. Klein en toch zo vol zelfvertrouwen. Gretig om te groeien en te ontwikkelen. Precies zoals het hoort te zijn, precies zoals ik voor jou had gewenst Mirthe.

Even later fietsen Lars en ik naar huis. Moeder met een dochtertje naast haar en een dochtertje achterop. '.. netjes op een rij... en het machinistje draait al...´ Er wordt uit volle borst gezongen, precies zoals jij graag deed. Overal ben jij, precies zoals ik het graag zie..