donderdag 22 juni 2017

in reservetijd

'Je verhaal grijpt me aan.' Lees ik in de uitnodiging om te linken. 'Ik volg je graag.' Verder niets, geen uitleg. Ik ben klant bij het bedrijf waar zij werkt en zodoende ziet zij wat ik voor bedrijf heb.
Dan belt ze voor een offerte waar ik nog niet op heb gereageerd. We maken van de offerte een bestelling. Is er nog iets wat ze voor me kan doen? Niet voor wat dit betreft, maar het is wat ongebruikelijk, ik vraag of ze het misschien leuk vind om langs te komen op mijn bedrijf. Ze reageert meteen enthousiast.
Op het afgesproken tijdstip is ze er. Ik vertel over de producten, over Mirthe en ik laat wat voorbeelden zien van foto's. Ik wijs de kanjerkralen aan. Haar reactie zegt mij genoeg: ze kent ze en meestal is dat geen goed teken.
Ik blijk gelijk te hebben. Haar zusje is uitbehandeld en leeft in reservetijd. Alle puzzelstukjes vallen op hun plaats en ik ben blij dat ik haar uitgenodigd heb.
Maar het went nooit om zulke berichten te horen, nooit, ook al hoort het bij het leven.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten