Bladerend in de tijd, sluipt de emotie als beklemming op mijn schouders, de bedrukking in mijn maag. Het gevoel van toen is er nog net zo vers als het toen was. De spagaat van alles willen en niks anders kunnen dan het moment benutten. Toekomst te onzeker om te plannen, verleden te ver weg om er vertrouwen uit te putten. De mengeling van alles willen en niks kunnen, biedt geen enkele uitweg behalve het nu te omhelzen als de enige zekerheid die er is.
Bladerend door de tijd, voelt mijn lijf weer wat ik toen beleefde. Het duury even voor ik me realiseer dat dat is geweest en ik nu kan kiezen hoe ik mij wil voelen. De zorgen van toen, behoren tot die tijd. Vandaag is het anders. Zijn er zorgen natuurlijk, waar ik ga zijn er zorgen. Dat is hoe mijn gedachten altijd hebben gedacht. Maar ik wil leven, dus leer ik zorgen los te laten en de stroom te pakken die het leven in beweging houdt. Adem in en adem uit. Ook dat gaat waar ik ga. Er is altijd een reden, een hou vast, ook al is die zelden meteen duidelijk.
Zo bladerde ik door hetverleden en liet die weer van mijn schouders glijden. Vandaag ben ik anders dan ik gisteren was. Morgen weet ik niet wie ik dan zal zijn. Vandaag ben ik wie ik vandaag kan zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten