Ben jij de baas?

Twee blauwe ogen kijken tegen me op. Zijn moeder slaat haar hand voor haar mond, terwijl ze een lach smoort. Zijn zusje danst door de ruimte heen, zingend alsof ze oefent voor Idols. Om even later in de hoek bij een stapel dozen te spelen met de mooie paarse kaarsresten.
De twee ogen moet ik wel eerlijk beantwoorden, toch voel ik mijn wangen blozen wanneer ik 'Ja' zeg. Zijn ogen worden groter, van ontzag. Want dan ben ik immers de baas van zijn moeder...!
Zijn moeder was deze week thuis gekomen van haar werk, met haar eigen gemaakte kaars. Hij was meteen enthousiast en wilde wel graag zien waar zijn moeder dan werkte. Na overleg met mij, komen ze met hun drieën langs. Hij wil wel met mama kaarsen maken. Zijn zusje natuurlijk ook. Even later durven ze ook beiden met mij kaarsjes te maken.
Beiden vertrekken even later met de handen vol kaarsjes en de belofte dat hun moeder morgen de rest mee neemt, dat nu nog te heet is en moet uitharden.
De vergelijking met mijn kinderen voltrekt zich in stilte. Het meisje is zo oud als Mirthe was 4 jaar geleden, voor ze ziek werd. Het jongetje bijna zo oud als Lars toen zijn zusje ziek werd. Ik ben verbaasd over wat het meisje allemaal kan. En hoe snel het jongetje verbanden legt, tussen het geen hem wordt uitgelegd.
Het enthousiasme werkt ontwapenend, ik word er blij van. De vragen en de onbevangen blik waarmee alles wordt gadeslagen en onderzocht, is hartverwarmend. En dan die vraag met zijn grote ogen: ben jij de baas?
Ja, ik ben de baas van mijn eigen werk. Hoe leuk is dat?

Vandaag is het 30 maanden. Lang geleden dat ik jouw handje vast hield en jou kon verzorgen. De eerste keer dat ik mij af vroeg, hoe lang het nog zou duren, dat ik jouw naam zou mogen noemen. Hoe lang ik mij nog mama van Mirthe mocht noemen en hoe lang tot het een spanningsveld zou opleveren als ik toch jouw naam zou zeggen. Ik kon het mij niet voorstellen dat ik dat op een gegeven moment niet meer zou kunnen doen. Niet omdat ik het niet over mijn lippen zou kunnen krijgen, maar omdat het ongemak bij de omgeving tastbaar groot zou worden, wanneer ik het zou doen.
En zie nu, op deze dag, wordt mij gevraagd of ik de baas ben. Dan kan ik alleen maar dank je wel zeggen om wat er aan mogelijkheden zijn ontstaan in deze afgelopen 30 maanden. Het één vloeit over in het ander. Dank je wel Mirthe voor alles wat jij voor mij doet.