september is begonnen. En wat een begin is het al geweest. Gister een indrukwekkende dag gehad. Wat er werd gedeeld is te mooi om hieraan voorbij te gaan. Een pakkende metafoor uit de woorden van Manu Keirse. Ja ik had weer het voorrecht om een lezing van hem bij te wonen, inclusief een vragen kwartiertje, wat uitliep op dik een half uur. De beste man heeft te veel te vertellen, wat zo interessant is en hij wil zo graag zijn verhalen delen, dat uitloop onvermijdelijk is.
De metafoor is denk ik voor velen herkenbaar, die ooit een slecht nieuws gesprek hebben ervaren. Manu heeft zelf de ervaring, waaruit deze metafoor is ontsprongen. Op een goede dag 10 jaar geleden kreeg hij te horen dat hij kanker had. Die dag had hij nog meer te doen, waaronder een lezing over het diagnose gesprek van kankerpatienten (hoe bizar). Tijdens zijn eigen gesprek had hij aantekeningen gemaakt van alles wat zijn arts hem vertelde. Na een drukke dag, nam hij 's avonds om 11 uur nogmaals zijn aantekeningen door. Tot zijn eigen stomme verbazing wist hij van een groot deel van zijn aantekeningen niet meer dat de arts hem dat had verteld. Ook al had hij het eigen handig opgeschreven, blijkbaar was dat automatisch gegaan.
Dit zat hem wel dwars, want wat had hij toch veel ervaring met de andere kant van de medaille. Hij zou toch de informatie makkelijk moeten hebben kunnen onthouden? Niets bleek minder waar. Ook zijn arts snapte het niet. Weken lang heeft hem dit bezig gehouden, tot hij begreep wat er gebeurde. Terwijl het slechte nieuws tot hem doordrong, gingen zijn gedachten naar zijn vrouw, zijn familie, zijn werk, zijn persoonlijke leven. De arts deed aanspraak op zijn verstand, de feiten, de handelingen, dit had niets met de emotie te maken.
Stel nu, dat het gesprek van de arts, die van het verstand, de dorpstraat wordt genoemd. En dat de arts zich dus bevind op de dorpstraat. En stel nu, dat het persoonlijke leven van de patiënt, zich bevind in de kerkstraat. Hoe moet de patiënt, dan de arts verstaan die zich in een andere straat bevindt? De kunst is voor de arts om naar de kerkstraat te komen om de patiënt tegemoet te komen, met hem stil te staan bij hetgeen er in de beleving van de patiënt plaats vindt. Om vervolgens de patiënt mee terug te leiden naar de dorpstraat.
De metafoor is zeer treffend en ik zal hem nog vaak gaan gebruiken, om duidelijk te maken wat het werk in houd van de slechtnieuws brenger. Ik ben daar gister meteen mee begonnen, aangezien alle aanwezigen dezelfde metafoor hadden gehoord, wat het gister heel makkelijk maakte om hem te gebruiken.
Zoals gezegd was gister een goede start van september. Vandaag rolt het goede van september door, in de definitieve afsluiting van het oude huis, met een handtekening bij de notaris. Zo licht heb ik me in tijden niet gevoeld. Wat een fijne ervaring. Meteen maar gevierd met Lars met een bezoekje aan de bios, waar we op rij 10 zaten en aangezien we ook nog alleen in de zaal zaten konden we onze eigen stoel uitkiezen. Lars koos stoel 10, mooi in het oranje, mooi in het midden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten