'Ik zag dat jouw zoon ook op die school zit. Mijn kinderen hebben daar ook gezeten. Mijn dochter was de eerste waar ze toen mee te maken kregen.'
Er gaat bij mij een belletje rinkelen. Jij bent de moeder van L? Ja, dat hebben ze me wel verteld. Mirthe was de derde en er is nog een vierde. Ze schrikt. Ik vraag hoe het met haar dochter gaat. De gevolgen worden telkens duidelijker en ook omvangrijker. Ook al was het 'maar' leukemie. Ze heeft de nodige beperkingen. Ze ging naar dezelfde school als waar M heen ging, het tweede kindje waar deze school mee te maken had. Haar dochter was wel onder de indruk, dat hij na zo lang toch ook is overleden. Gelukkig is ze goed opgevangen.
Verbaasd dat we elkaar ontmoeten. Zij dat ik van haar dochter wist en ik dat zij verschillende mensen kent die ik weer ken. Allemaal in de kinderkanker wereld. Toch is het weer een feest van herkenning, ook al is het verloop zo verschillend.
We hebben het ook over onze andere kinderen en hoe zij ervaren wat er in hun jeugd is gebeurt. Hoe zij zelf een manier vinden om ermee om te gaan. Hun manier. Dat het niet te voorkomen is dat ze vastlopen, maar dat je er als moeder voor ze kan zijn. Wat fijn om hier bevestiging in te krijgen. Geen garantie dat Lars ooit vast loopt, geen garantie dat hij er doorheen fietst, alleen mijn belofte dat ik er voor hem zal proberen te zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten