Een jaar geleden vloog je weg, vanaf je ladder, die je al weken klaar had staan. Jouw mooie ladder, gepimpt zoals alleen jij dat kan. Stralend vloog je weg als de mooiste vlinder die er maar kan zijn. Gouden vleugels, met roze lichtjes, groots en stralend. Lieve Mirthe, wat me vorig jaar gebeurde was verscheurend en eenzaam. Ook al wist ik het, was het onvermijdelijk, ik was hier niet op voorbereid. Net als een geboorte, weet je pas hoe het is om moeder te zijn, wanneer je je kindje vast houdt. Nu wist ik hoe het is om Vlindermoeder te zijn. Het is in niets te vatten, vele malen overweldigender dan de woorden die je er aan geven kan. Vele malen intenser als toen je geboren werd. Mijn handen zijn leeg in plaats van gevuld.
Het was midden in de nacht, terwijl de Sterren fonkelden en dansten. Ze vierden al feest, want jij zou eindelijk naast ze komen stralen. Het was je zo gegund, want wat had jij geleefd! 4 jaar, 3 maanden en 19 dagen, kort vanuit een objectief perspectief, maar zo voluit en zo diepgaand! Intenser en voller had het niet kunnen zijn.
Lieve Mirthe, na 17 maanden was de achtbaan voorbij. De achtbaan die Kinderkanker heet. De achtbaan van een hersentumor: Na 8 MRI' s, 4 operaties, waarvan 1 grote, na 3 chemo kuren, plus 2 hoge dosis kuren, na minstens 40x Omaya prikken, na 43x narcose, na talloze keren prikken, na de zoveelste antibiotica, na minstens 8 bloedtransfusies, na 30x bestralen waarvan 22x volledig cranio-spinaal, na 1x schoon te zijn geweest, na 7 maanden revalidatie, na een tweede behandeling te starten, met dagelijkse chemo, na talloze keren boze buien, pijn aanvallen, maar ook zeker zoveel lachbuien, na talloze keren op krabbelen na een dip, na 11 ziekenhuisopnames, waarvan 4 met spoed, na meerdere slecht nieuws gesprekken en minstens zo veel hoopvolle, goede nieuws berichten, na 533 KanjerKralen, maar na de 8ste MRI en 1 laatste slecht nieuws gesprek zeker weten: je wordt een Vlinder. En wij stappen over in de achtbaan die Rouw heet.
Lieve Mirthe, ik kijk terug op een jaar zonder jouw lijfelijke aanwezigheid. Ik kijk terug op een jaar gemis van jouw stem, jouw aanraking en vele andere dingen die we hadden gehad als je er wel was geweest. Waaronder een pakket zorgen, wat niet al te rooskleurig was geweest. De realiteit was ook dan pittig geweest, was ook dan rouwen geweest om een leven dat zo anders had kunnen verlopen. Maar nu is het gemis tastbaar, door jouw zichtbare afwezigheid. Voor mij voelbaar door jouw onzichtbare aanwezigheid. Ik voel je elke dag, elk moment bij mij, om mij heen. Je weet dat ik trots op je ben en ik dat jij dat ook bent, op ons alle vier. Jij voedt mij en ik voedt jou, alleen op een andere manier. Ik ben je dankbaar om wat je mij geeft, elke dag weer. Jouw vleugels raken de mijne, de jouwe laten de mijne zien wat ze kunnen doen.
Ik kijk terug op een jaar waarin ik dieper heb gezeten dan ik voor mogelijk heb gehouden. Een jaar waarin ik de bodem heb ontdekt van de diepte die wanhoop mee brengt. Een diepte die oneindig leek te zijn, tuimelend en oneindig eenzaam. Ik ben blij met die bodem, ik ben blij dat ik daar mijn ladder op heb kunnen zetten, om uit de diepte naar het licht te klimmen. Het is een lange klim geweest en ik zal die klim nog wel vaker moeten maken, maar nu weet ik dat ik een bodem heb die me opvangt. Dat geeft me vertrouwen in mijn weg, mijn ontwikkeling en vooral in mijzelf. Want met mijzelf zal ik verder moeten, altijd, elke stap en elk moment.
Na alles wat we hebben mee gemaakt. Na al die momenten dat ik uit mijn comfort zone werd gerukt, weet ik dat ik dragen kan wat ik te dragen krijg. Dat ik ook kan functioneren buiten mijn comfort zone en daar zelfs kracht en plezier aan kan beleven. Leven buiten de comfort zone kan zo leuk zijn, waardoor de comfort zone alleen maar groter wordt en er meer speelruimte ontstaat.
Mirthe, Mirthe, Mirthe, wat heb ik veel van je geleerd. Wat kijk ik uit naar de knipoogjes die je nog zal toe werpen, naar alle Lichtpuntjes die we samen zullen laten opvlammen. Ik neem je bij de hand, opdat we verder kunnen stralen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten