De deur bel gaat. Een collega ondernemer komt zijn bestelling ophalen, voor de kerst. Terwijl we wat ideeen uitwisselen, gaat de deur bel weer. Nu staat er een jonge vent voor de deur met een knal orange jas en het logo van Kika kijkt me uitdagend aan. Prima die uitdaging ga ik aan. Ik ga niet doneren, dat doe ik genoeg voor dezelfde doel groep, alleen via een andere organisatie.
Maar voor ik dat vertel vraagt hij of ik Kika ken. Ja zeker! Ik vertel dat Mirthe aan een hersentumor overleden is. Ik vertel over mijn inzet voor de VOKK, maar dat zegt hem niets. Ook de kanjerketting kent deze jongeman niet. Het Prinses maxima centrum zegt hij wel te kennen, maar misschien dat hij niet helemaal wilde overkomen alsof hij niets wist, van wat ik vertelde.
Echter vind hij na dit alles toch dat hij me mag vertellen dat onderzoek nodig is, om de kans op overlijden te verminderen en om de gevolgen van de behandeling te verminderen. Voor ik het wist floepte het mij eruit: Mirthe heeft genoeg gedoneerd. Glazing kijkt hij mij aan. Ik verduidelijk: haar tumorweefsel draagt bij aan verbeteringen in de behandeling in de toekomst. Nu trekt hij wit weg. Ik denk niet dat hij dit snel zal vergeten.
Ik draag Kika een warm hart toe, maar laat degene die mij om geld komt vragen naar onderzoek, ook even luisteren naar wat ik net heb verteld...
Vervolgens breng ik Lars op bed. We lezen ' waantje krijgt de knarser' een boek voor kinderen die te maken hebben (gehad) met kanker. Het boek is net uit gegeven en een echte aanrader. Je steunt met de aanschaf ook nog de VOKK.
Waantje heeft een bal in de buik en Lars vraagt toch nog even wat die bal is. Na uitleg, is de link naar Mirthe zo gemaakt en komt er het nodige aan woorden uit, over hoe stom de kanker bij Mirthe was. Dat ze zo raar liep en dat hij toch wou dat het allemaal niet was gebeurt. Hoe die bal dan wordt weg gehaald bij Waantje en hoe dat bij Mirthe ging. Vragen die nog nooit zijn gesteld komen dan toch eindelijk los.
We praten en hebben het over hoe Mirthe speelde, wat ze zei en hoe het zou zijn als... Even maar een zijsprongetje in dat scenario van als, als, als. Ik vraag of hij wel eens met Mirthe praat. Nee, wel met zijn knuffels. Bij zijn hoofd ligt Chemo Kasper, bij zijn arm de Kika beer en op de grond ligt de olifant van Villa Joep, die weer in bed wordt getild met de woorden: o! Jou zocht ik al!
Hoezo kennen wij de wereld van kinderkanker?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten